آنزیم های شوینده، به عنوان مثال ب برای از بین بردن لکه های حاوی پروتئین، نشاسته و چربی.
آنها در دماهای شستشوی پایین و/یا متوسط متفاوت عمل می کنند و در دماهای بالا از بین می روند (دناتوره می شوند). آمیلازها نشاسته را تجزیه می‌کنند.
لیپازها چربی‌ها را تجزیه می‌کنند، پروتئازها پروتئین‌ها را تجزیه می‌کنند و سلولازها سلولز را تجزیه می‌کنند تا زبری پارچه‌های پنبه‌ای را کاهش دهند.
حامل های کثیفی کثیفی های جدا شده را در حالت تعلیق نگه می دارند و از نشستن مجدد آن روی لباس ها جلوگیری می کنند.
صابون‌های کشک و سیلیکون‌ها تشکیل کف را به‌عنوان کف‌زدا تنظیم می‌کنند.
عطرها بوی خود را پوشاننده می کنند.
عوامل تنظیم کننده یا نمک های چکنده مانند. به عنوان مثال، سولفات سدیم، مواد شوینده پودری را در حین نگهداری پودر نگه می دارد و به عنوان یک افزایش دهنده ارزان قیمت عمل می کند. شوینده هایی که برچسب کنسانتره دارند حاوی اکستندرهای کمتری هستند. مواد فعال کمتر رقیق می شوند.
مواد شوینده سنگین است.
شوینده های سنگین (همچنین شوینده های جهانی یا شوینده های جوشان) عمدتاً پودرهای شوینده برای منسوجات هستند. آنها برای تمام محدوده های دما (20 درجه سانتیگراد تا 95 درجه سانتیگراد)، اکثر منسوجات و فرآیندهای شستشو مناسب هستند. با این حال، شوینده های سنگین به نفع شوینده های رنگی اهمیت خود را از دست می دهند.
مقدار ماده شوینده سنگین مورد نیاز برای شستشو نه تنها با درجه کثیفی لباس ها، بلکه بر اساس سختی آب نیز تعیین می شود. در مناطقی با سختی آب بسیار کم، نرم کننده آب به طور اجتناب ناپذیری بیش از حد مصرف می شود، در مناطقی که سختی بالایی دارند، سایر مواد به ترتیب بیش از حد مصرف می شوند. بخش شوینده های مدولار را ببینید.
مواد سفید کننده، کثیفی های رنگی را که قابل شستشو نیستند، از بین می برند. ب از میوه یا خون. سفید کننده های مبتنی بر پراکسید هیدروژن مانند ب- پربورات سدیم. آنها به ویژه در دمای شستشوی بالا به خوبی عمل می کنند و در مواد شوینده پودری وجود دارند.
